نقد فیلم همواره جوان؛ برونی تدسکی منتقدان را ناامید کرد (جشنواره کن 2022)
به گزارش وبلاگ دبستانیها، فیلم سینمایی همواره جوان جدیدترین اثر ولری برونی تدسکی بازیگر و کارگردان ایتالیایی است که به بخش مسابقه جشنواره بین المللی فیلم کن 2022 راه یافته است.
داستان فیلم با روایت ماجرای زندگی چند جوان 20 ساله در دهه 1980 جلو می رود. در سرانجام دهه 1980 استلا، ویکتور، آدل و اتین 20 ساله می شوند. آن ها در آزمون ورودی مدرسه بازیگری معروفی شرکت می نمایند و با سرعت تمام وارد تجربه زندگی، اشتیاق و عشق می شوند تا همراه با یکدیگر نقاط عطف زندگی و بعلاوه اولین تراژدی شان را تجربه نمایند.
همواره جوان که یک درام کمدی است نتوانسته چندان نظر منتقدان را به خود جلب کند. نگاه نسبتا منفی منتقدان به فیلم در میان منتقدان انگلیسی زبان و منتقدان اروپایی مشترک بوده است. 12 نقد گردآوری شده در وبسایت راتن تومیتوز درباره این فیلم رضایت 50 درصدی منتقدان را بازتاب می دهد و مجموع 7 نقد آنالیز شده در وبسایت متاکریتیک هم به 2 نقد مثبت، 4 نقد میانه و 1 نقد منفی تقسیم شده که امتیاز متای 44 از 100 را برای فیلم به ثبت رسانده است.
آنالیز نظرات منتقدان مجله فیلم اسکرین هم نشان می دهد فیلم سینمایی همواره جوان از نگاه این دسته از منتقدان چندان مجذوب کننده و درگیرنماینده ارزیابی نشده است. فیلم تا این لحظه با امتیاز 1.8 از 4 چیزی بین ضعیف تا میانه ارزیابی شده و پایین ترین نمره را در میان آثار ارزیابی شده به وسیله این منتقدان به دست آورده است.
نقد فیلم همواره جوان
اسکرین دیلی - وندی آید
اگرچه فیلم را نمی توان به دقت خودزندگینامه ای توصیف کرد و به شکل رسمی هم نمی توان آن را اثر جسورانه ای خواند اما مقایسه ای آشکار را با فیلم سوغات ساخته جوانا هاگ در فکر ایجاد می نماید؛ مقایسه از نظر دوره زمانی دهه هشتاد، سفری به سوی کشف یک فکر خلاق و نقشی اساسی که اعتیاد به هروئین در هر دو فیلم بازی می نماید.
فیلم کاملا به داستان گویی متعهد است، به شیوه ای تند و خشن هم آن را پی می گیرد و احتمالا فیلم را باید کامل ترین اثر ولری برونی تدسکی تا به امروز به حساب آورد. گرچه ممکن است مخاطبان لزوما با تماشا فیلم احساس رضایت زیادی ننمایند اما به هر حال پتانسیل تجاری مشخصی در جسارت و ویژگی های تراژی -کمیک فیلم وجود دارد؛ بعلاوه پتانسیل های تجاری در بازیگران به شدت فوتوژنیک و تاثیرگذار فیلم.
گاردین - پیتر بردشاو
نمایشگری های بی سرانجام، ژست گرفتن های ابدی، خودشیفتگی بی وقفه در این فیلم خسته نماینده از ولری برونی تدسکی در قامت کارگردان و اگنس دی سیسی به عنوان فیلم نامه نویس درباره نسلی از دانشجویان جوان تئاتر؛ نسلی به شدت با استعداد و از نظر احساسی ناپایدار در دهه 1980 که در مدرسه بازیگری معتبر پاتریس شرو در شهر نانتر پذیرفته شده اند.
استلا (با بازی نادیا ترشکیویچ) یک ستاره پرشور بلوند است که میان صفوف دانشجویان مشتاق و عمیقا جدی، به علت خانواده ثروتمندی که دارد احساس شرمندگی می نماید. ادل (با بازی کلارا برتو) فرد بی حواس و طغیان گری است که از پوشیدن لباس های متعارف و رسمی اجتناب می نماید. ویکتور (با بازی واسیلی اشنایدر)، پسری خوش خلق و دست وپاچلفتی است، اتین (با بازی سوفیان بناسر) فردی معتاد است که با استلا ارتباط برقرار می نماید و دمدمی مزاجی و عادت او به فریادزدن نام استلا! باعث شده لقب مارلون براندو را برایش در نظر بگیرند که از لحظات واقعا طنز آمیز فیلم است.
ورایتی - جسیکا کیانگ
هیچ جمله ای به شکل بالقوه از جمله درباره چیزی که می شناسی بنویس بیشتر خلاقیت را نمی کشد. مطمئنا مایه تاسف و شرمساری است که والری برونی تدسکی، بازیگری خوب و کارگردانی با مهارت و ظرافت بویژه با کمدی های شخصیت دلپذیرش، هنگام حضور در قامت فیلم نامه نویس دقیقا این توصیه را جدی گرفته است. او یک بار دیگر به چاه ساخت آثار خودزندگینامه ای افتاده تا یک اثر کم اهمیت دیگر به نامه همواره جوان بسازد.
یک بار دیگر نتیجه نهایی فیلمی شده که در جهانی به شدت خاص می گذرد؛ جهانی که برونی تدسکی نسبت به آن شناخت دقیقی دارد: این بار مدرسه بازیگری طی دهه 1980 که به وسیله کارگردان فقید تئاتر، اپرا و سینما پاتریس شرو اداره می گردد. تدسکی یک بار دیگر نمی تواند علت قانع نماینده ای ارائه کند که اساسا چرا هر یک از مسائل فیلم باید با افراد خارج از جامعه کوچک محصور هنری، ایجاد ارتباط کند.
منبع: دیجیکالا مگ