درمان عفونت ها با این روش باستانی بدون نیاز به آنتی بیوتیک

به گزارش وبلاگ دبستانیها، خبرنگاران : درمان های ضد میکروبی از زمان باستان برای درمان عفونت استفاده می شده است، اما هیچ یک به اندازه درمان ضد میکروبی مدرن قابل اعتماد نیستند.

درمان عفونت ها با این روش باستانی بدون نیاز به آنتی بیوتیک

به گزارش وبلاگ دبستانیها به نقل از وبلاگ دبستانیها، به نقل از دکانورستیشن، مسلماً توسعه آنتی بیوتیک ها و سایر درمان های ضد میکروبی بزرگترین دستاورد پزشکی مدرن است. با این حال، استفاده بیش از حد و سوء استفاده از درمان ضد میکروبی به طور قابل پیش بینی منجر به مقاومت در میکروارگانیسم ها می گردد. باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک مانند استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA)، گونه های انتروکوک مقاوم در برابر وانکومایسین (VRE) و انتروباکتریاسه مقاوم به کارباپنم (CRE) پدید آمده اند. برخی از گونه های CRE در برابر آنتی بیوتیک های متعدد مقاوم هستند و به نام ابر میکروب شناخته شده اند.

درمان های جایگزین از زمان باستان برای درمان عفونت مورد استفاده قرار می گرفته است، اما هیچ یک به اندازه درمان ضد میکروبی مدرن به طور قابل اعتماد و مطمئن نیستند. متأسفانه، به دلیل افزایش مقاومت و عدم توسعه عوامل جدید، احتمال بازگشت به دوران پیش از میکروب شناسی ممکن است به واقعیت تبدیل گردد؛ بنابراین چگونه عفونت ها قبل از ایجاد ضد میکروب ها در اوایل قرن 20 درمان شدند؟.

خون، زالو و چاقو

بیش از 3000 سال از خونگیری به عنوان یک درمان پزشکی استفاده می شد. منشأ آن مصر در سال 1000 قبل از میلاد است و تا اواسط قرن 20 استفاده می شد.

متون پزشکی از دوران باستان تا دهه 1940 توصیه می کند که برای بسیاری از موارد، به ویژه برای عفونت ها، خونگیری انجام گردد. در اواخر سال 1942، نسخه چهاردهم ویلیام اوسلر از اصول و عمل پزشکی که از نظر تاریخی کتاب برجسته پزشکی داخلی است، شامل خونگیری به عنوان درمانی برای ذات الریه بود.

خونگیری بر اساس یک نظریه پزشکی باستانی پایدار است که اخلاط چهارگانه بدن یا مزاج ها (خون، بلغم، صفرا، سودا) باید برای حفظ سلامتی در تعادل باقی بمانند. تصور می شد که عفونت در اثر خون اضافی ایجاد می گردد، بنابراین خون از بیمار مبتلا خارج شد. یک روش ایجاد برش در ورید یا شریان بود، اما این تنها روش نبود. حجامت روش متداول دیگری بود که در آن فنجان های شیشه ای گرم شده روی پوست قرار می گرفت، خلاء ایجاد می کرد، رگ های خونی کوچک را می شکست و در نتیجه باعث خون گیری زیاد در زیر پوست می شد. زالو ها نیز به عنوان گونه ای از خون گیری استفاده می شد.

جالب اینجاست که اگرچه خونگیری توسط پزشکان توصیه شده است، اما این عمل در واقع توسط آرایشگران یا جراحان آرایشگر اجرا شده است. قطب راه راه قرمز و سفید آرایشگاه به عنوان تبلیغ خدمات خونگیری آن ها، قرمز نماد خون و سفید باند نماد است.

بسیاری از باکتری ها برای تکثیر به آهن احتیاج دارند. از نظر تئوری، تعداد کمتری از گلبول های قرمز منجر به آهن کمتر و در نتیجه باعث حفظ عفونت باکتریایی می گردد.

جیوه برای درمان سفلیس

از عناصر شیمیایی و ترکیبات شیمیایی طبیعی که به طور طبیعی وجود داشته است، به عنوان روش درمانی برای انواع عفونت ها، به ویژه برای عفونت زخم و سفلیس استفاده می شده است.

از ید، برم (عنصر شیمیایی) و ترکیبات حاوی جیوه موضعی برای درمان زخم های عفونی و گانگرن در طول جنگ داخلی آمریکا استفاده شد. از برم بیشتر استفاده می شد، اما در صورت استفاده موضعی یا تزریق به زخم بسیار دردناک بود و خود باعث آسیب بافتی می شد. این روش های درمانی از تکثیر سلول های باکتری جلوگیری می کند، اما همچنین می تواند به سلول های طبیعی انسان آسیب برساند.

از ترکیبات جیوه از سال 1363 تا 1910 برای درمان سفلیس استفاده شد. این ترکیبات را می توان روی پوست قرار داد، به صورت خوراکی و یا تزریق استفاده کرد. اما عوارض جانبی می تواند شامل آسیب گسترده به پوست و غشا های مخاطی، آسیب کلیه و مغز و حتی مرگ باشد. ارسفنامین، مشتقی از آرسنیک، در نیمه اول قرن 20 نیز استفاده شد. اگرچه موثر بود، اما عوارض جانبی شامل نوریت اپتیک، تشنج، تب، آسیب کلیه و بثورات پوستی بود.

خوشبختانه، در سال 1943، پنی سیلین جایگزین این روش های درمانی شد و همچنان خط اول درمان برای کلیه مراحل سفلیس است.

درمان گیاهی

در طول قرن ها، انواع دارو های گیاهی برای درمان عفونت تکامل یافته است، اما تعداد کمی از آن ها با آزمایش های بالینی کنترل شده ارزیابی شده اند.

یکی از معروف ترین روش های درمانی گیاهی کینین است که برای درمان مالاریا استفاده می شد. در اصل از پوست درخت سینچونا که بومی آمریکای جنوبی است، جدا می شد. امروزه ما از یک فرم مصنوعی کینین برای درمان بیماری استفاده می کنیم. قبل از آن، پوست درخت سینچونا خشک شده، به صورت پودر در آمده و با آب مخلوط می گردد تا مردم بنوشند. استفاده از پوست سینچونا برای درمان تب توسط مبلغان یسوعی در دهه 1600 توصیف شد، اگرچه احتمالاً خیلی زودتر در جمعیت بومی استفاده می شد.

آرتمیسینین که از گیاه آرتمیسیا آنوا (افسنطین شیرین) سنتز شده است یکی دیگر از درمان های موثر مالاریاست. دکتر تو یویو، دانشمند چینی به همراه تیمش با تجزیه و تحلیل متون پزشکی چینی باستان و دارو های قومی، عصاره گیاهان آرتمیسیا آنوا (درمنه) را به عنوان ممانعت از تکثیر انگل مالاریا در حیوانات شناسایی کردند. تو یویو به دلیل کشف آرتمیسینین در سال 2015 جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را گرفت.

استفاده از عسل در ترمیم زخم به سومری ها در سال 2000 قبل از میلاد مسیح برمی گردد. مقدار بالای قند می تواند باعث کم آبی سلول های باکتری گردد، در حالی که اسیدیته می تواند رشد و تقسیم بسیاری از باکتری ها را مهار کند. عسل همچنین دارای آنزیمی به نام گلوکز اکسیداز است که اکسیژن را به پراکسید هیدروژن کاهش می دهد و باعث از بین رفتن باکتری ها می گردد.

تصور می گردد که قوی ترین عسل که به طور طبیعی وجود دارد، عسل مانوکاست. این ماده از گل بوته درخت چای گرفته شده است که دارای خواص ضد باکتری اضافی است.

مانند سایر روش های درمانی از نظر گیاه شناسی، عسل باعث ایجاد داروی مدی هانی شده است. مدی هانی یک محصول درجه پزشکی است که برای بهبودی در سوختگی و همچنین انواع دیگر زخم ها استفاده می گردد.

مبارزه با مقاومت ضد میکروبی

در حالی که برخی از این روش های درمانی قدیمی به اندازه کافی موثر بوده اند که امروزه نیز به نوعی مورد استفاده قرار می گیرند، در کل آن ها به اندازه روش های ضد میکروبی مدرن در درمان عفونت ها نقش ندارند. متأسفانه، به لطف استفاده بیش از حد، آنتی بیوتیک ها کم اثر می شوند.

هر سال در آمریکا حداقل دو میلیون نفر به باکتری های مقاوم در برابر آنتی بیوتیک ها آلوده می شوند و حداقل 23000 نفر در سال به دلیل این عفونت ها می میرند.

در حالی که معمولا این مقاومت توسط باکتری ها گزارش می شوند، مقاومت در سایر میکروارگانیسم ها از جمله قارچ ها، ویروس ها و انگلی ها نیز ایجاد می گردد. افزایش مقاومت این احتمال را ایجاد کرده است که برخی از عفونت ها در نهایت با دارو های ضد میکروبی که در حال حاضر داریم قابل درمان نباشند.

رقابت برای یافتن روش های درمانی جدید برای این عفونت ها در حال انجام است و محققان در حال بررسی روش های درمانی جدید و منابع جدید آنتی بیوتیک ها هستند.

علاوه بر استفاده از آنتی بیوتیک ها طبق دستورالعمل ها و فقط در صورت لزوم، می توانید در درجه اول با ایمن سازی مناسب، روش های ایمن مصرف مواد غذایی و شستن دست ها از عفونت جلوگیری کنید.همچنین محدود کردن استفاده از آنتی بیوتیک در انسان و حیوانات، می تواند خطر باکتری های مقاوم را مهار کند.

منبع: اقتصادنیوز

به "درمان عفونت ها با این روش باستانی بدون نیاز به آنتی بیوتیک" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "درمان عفونت ها با این روش باستانی بدون نیاز به آنتی بیوتیک"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید